ខេត្ដរតនគីរី ៖ នាងរ៉ចំព្យាង ដែលគេហៅថា “មនុស្សព្រៃ” កាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែឧសភា កន្លងទៅល្បីថានាងបាត់ខ្លួនហើយ ដែលឪពុកម្ដាយរបស់នាងនិងអ្នកស្រុកសន្និដ្ឋានថា នាងបានរត់ចេញពីផ្ទះទៅរស់នៅក្នុងព្រៃវិញនោះ ការពិតរហូតមកដល់ថ្ងៃទី៤ មិថុនា ត្រូវបានក្រុមគ្រួសាររកឃើញវិញហើយ គឺនាងបានធ្លាក់ចូលក្នុងរណ្ដៅបង្គន់ក្រោយផ្ទះរបស់អ្នកជិតខាងមានជម្រៅប្រហែល៥ម៉ែត្រ ។ ក្រោយពីរកនាងឃើញនោះ ពេលនេះនាងកំពុងទទួលការព្យាបាលនៅផ្ទះ និងមានស្ថានភាពរលាករលួយពេញខ្លួនប្រាណ។លោកសល់ លូ ដែលជាឪពុករបស់នាង រ៉ចំព្យាង បានរៀបរាប់ប្រាប់កោះសន្ដិភាពថា កូនស្រីដែលគាត់នឹកស្មានថារត់គេចខ្លួនចូលព្រៃ កាលពីវេលាម៉ោង៥ល្ងាចថ្ងៃទី២៥ ខែ ឧសភា កន្លងទៅនោះ ត្រូវបានក្រុមគ្រួសារ របស់គាត់រកឃើញនៅក្នុងរណ្ដៅបង្គន់របស់ផ្ទះអ្នកជិតខាងដែលមានចំងាយតែ១០០ ម៉ែត្រពីផ្ទះរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ ហើយបង្គន់នោះ ស្ថិតនៅពីក្រោយផ្ទះអ្នកជិតខាងចំងាយប្រមាណ៥០ម៉ែត្រ។ មន្ដ្រីប៉ូលិសចូលនិវត្ដន៍ រូបនេះបានបញ្ជាក់ពីការរកឃើញដែលស្មានមិនដល់ថា នៅរសៀលម៉ោង២ថ្ងៃទី៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១០ ក្មេងស្រីអាយុ១០ឆ្នាំម្នាក់ ជាកូនរបស់ឈ្មោះញឹល ឌុល ដែលជាម្ចាស់ផ្ទះ និងជាម្ចាស់បង្គន់បានទៅបត់ជើង ហើយ ស្រាប់តែឮសំឡេងប្លេកប្លូកក្នុងរណ្ដៅបង្គន់ និងសំលេងដូចជាមានមនុស្សថ្ងូរ។ ដោយសាររណ្ដៅបង្គន់ជ្រៅ និងងងឹតផង ពេលនោះក្មេងស្រីក៏បានយកទូរស័ព្ទដែលមានពិលចុចបំភ្លឺមើល ប៉ុន្ដែមើលពុំច្បាស់ក៏រត់ទៅប្រាប់ឪពុកម្ដាយពីភាពចម្លែកនៅក្នុងរណ្ដៅបង្គន់ ដូចជាមានមនុស្សនៅក្នុងនោះ ។ ទោះបីជាទទួលព័ត៌មានបែបនេះក្ដី ក៏ឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងស្រីនោះ មិនចាប់អារម្មណ៍ថា មានមនុស្សទៅនៅក្នុងរណ្ដៅបង្គន់នោះទេ តែពួកគាត់ក៏ មិនអស់ចិត្ដដែរ ក៏យកពិលទៅចុចបំភ្លឺមើល ទើបដឹងថា មានមនុស្សពិតប្រាកដមែន និងស្គាល់ច្បាស់ថា គឺនាងរ៉ចំព្យាង នៅកប់ក្នុងលាមកត្រឹម.ក ។ ពេលឃើញច្បាស់លាស់ ហើយក៏បានរត់ទៅហៅនាងរ៉ចំចន្ទី អាយុ២០ឆ្នាំ ជាកូនទីពីរ និងជាប្អូនបន្ទាប់ពីនាង រំចំព្យាង ឱ្យបានដឹង ។ លោកសល់ លូ បានរៀបរាប់ទៀតថា បន្ទាប់មកពួកគាត់នាំគ្នា រួមទាំងបពន្ធ និងកូនៗរបស់គាត់យកដែកស្បែង ពូថៅទៅគាស់បន្ទះក្ដារក្រាលពីលើចេញ ហើយដាក់ជណ្ដើរចុះទាញយោងយ៉ាងលំបាកយកកូនរបស់គាត់ចេញពីបង្គន់ដ៏ស្អុយអសោចិ៍ស្ទើរទ្រាំមិនបាននោះទាំងក្ដីខ្លោចផ្សារក្នុងចិត្ដបំផុត ព្រមទាំងអនិច្ចាចំពោះនាង ដែលត្រូវធ្លាក់នៅក្នុងរណ្ដៅបង្គន់បែបនេះគឺពិបាករស់ទៀតផង ។ គាត់បានបញ្ជាក់ទៀតថា បង្គន់នោះ គឺជាបង្គន់ជីកជ្រៅសន្លឹម តែមានឈើក្ដារបន្ទះបោះដែកគោលគ្របពីលើ គឺទុកតែប្រហោងសំរាប់តែបន្ទោបង់លាមកប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រហោងនោះមានទំហំប្រហែលជាង២តឹក មិនគួរណាធ្លាក់មនុស្សចូលបានដោយងាយសោះ ។
គាត់រៀបរាប់ប្រាប់កោះសន្ដិភាពបន្ដទៀតថា ក្នុងពេលពួកគាត់គាស់ក្ដារបង្គន់នោះឡើងឃើញកូនរបស់គាត់កប់ក្នុងលាមកត្រឹម.ក ធ្វើឱ្យពួកគាត់មានការតក់ស្លុតនឹកខ្លោចចិត្ដអាណិតស្រណោះកូនណាស់ម្ដេចក៏ មានកម្មពៀរខ្លាំងម្ល៉េះ ព្រោះបន្ទាប់ពីបាត់ខ្លួនរស់ក្នុងព្រៃជាច្រើនឆ្នាំមក ឥឡូវស្រាប់តែមកធ្លាក់ចូលក្នុងបង្គន់ទៀត ហើយរយៈពេល ដែលបាត់ខ្លួននេះ ចាប់ពីថ្ងៃទី២៥ ឧសភា រហូតមកដល់ថ្ងៃទី៤ ខែមិថុនា នោះ គឺរយៈពេល១១ថ្ងៃត្រូវអត់ឃ្លាន ហើយរស់នៅក្នុងបង្គន់មានដង្កូវរោមពេញខ្លួនសភាពហប់ក្ដៅ ទៀតផង មិនដឹងជាមនុស្ស ប៉ុន្មាននាក់ទេ ដែលបន្ទោបង់លើរូបនាង ។
លោកសល់ លូ ជាឪពុកដែលស្ថិតក្នុងសភាពមានជំងឺធំពោះប្រចាំកាយបានរៀបរាប់បន្ដទៀតថា ពួកគាត់គាស់គំរបបង្គន់ និងយកកូនស្រីចេញពីលាមកតាមជណ្ដើរចុះទាញលើកឡើង គឺនាងពុំមានសំលៀកបំពាក់ទេ ខ្លួនប្រាណននលគកមានសភាពស្គមស្លេកស្លាំង គ្មានកំលាំងកំហែងទេ ។ ខ្លួនប្រាណកូនរបស់គាត់មានដុំដំបៅរលួយពេញខ្លួនប្រាណទាំងអស់ ព្រោះតែកប់នៅក្នុងលាមក។ ការរលួយរាងកាយនេះ ក៏មកពីកំដៅក្ដៅខ្លាំង ពេក ។ លោកសល់ លូ បន្ដទៀតថា នៅពេលស្រង់កូនយកចេញពីរណ្ដៅលាមកបានហើយក៏នាំមកដល់ផ្ទះ ប្រពន្ធនិងកូនៗរបស់គាត់បាននាំគ្នាយកទឹកមកលាងងូតទឹកដុសសាប៊ូ និងលាបថ្នាំព្យាបាលទៅលើមុខរបួសដែលរលាកពេញខ្លួននេះ ។ គាត់បានប្រាប់បន្ថែមដែរថា កាលពីថ្ងៃដែលកូនស្រីឈ្មោះរ៉ចំព្យាងបាត់ខ្លួនភ្លាមៗនោះប្រពន្ធរបស់ឈ្មោះញឹក ឌុល ជាម្ចាស់បង្គន់បានមកប្រាប់ប្រពន្ធរបស់គាត់ថា បានឃើញកូនស្រីគាត់ដើរទៅបត់ជើងនៅបង្គន់របស់គាត់ដែរ ប៉ុន្ដែពេលនោះប្រពន្ធគាត់ដែលត្រូវជាម្ដាយរបស់រ៉ចំព្យាង ក៏បានទៅរកកន្លែងបង្គន់នោះដែរ តែរកមិនឃើញ ហើយមិននឹកស្មានថា នាងធ្លាក់ចូលក្នុងអណ្ដូងបង្គន់នេះទេ ។ ដោយសារការស្មានមិនដល់បែបនេះ ទើបធ្វើឱ្យកូនស្រីរបស់គាត់នៅក្នុងបង្គន់អស់រយៈពេល១១ថ្ងៃបែបនេះ ។
ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននាងរ៉ចំព្យាង ពុំអាចដើរបានទេ កំពុងសំរាកព្យាបាលពីសំណាក់ឪពុកម្ដាយមើលថែនៅផ្ទះរបស់ខ្លួន ហើយលោកសល់ លូ ក៏កំពុងតែមានជំងឺប្រចាំកាយស្ទើរតែដើរមិនរួចផង ព្រមទាំងក៏កំពុងដង្ហើយហៅរកសប្បុរសជនដែលមានសប្បុរសធម៌ និងអង្គការនានាជួយឧបត្ថម្ភនិងគាំពាដល់កូនស្រីគាត់ផង ។
កោះសន្ដិភាពបានព្យាយាមសួរនាងរ៉ចំព្យាង ដែរ ពីការរស់នៅក្នុងបង្គន់តែនាងមិន អាចនិយាយបាន ។
ទោះបីជាបែបណាការបាត់ខ្លួន និងការរកឃើញនាងក្នុងរណ្ដៅបង្គន់ដែលមិនគួរឱ្យជឿគឺបានកើតឡើងពិតមែន តែការស្ថិតក្នុងរណ្ដៅយ៉ាងអសោចិ៍បែបនេះ១១ថ្ងៃ តើនាងអាចនៅមានជីវិតបែបនេះមែនឬ? ភាពមន្ទិលសង្ស័យមួយទៀត គឺការធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅបង្គន់របៀបណាទៅបើប្រហោងសំរាប់បត់ជើងតូចមួយនោះ? បញ្ហានេះហាក់ដូចជាមានអាថ៌កំបាំងណាស់ ៕
(ដកស្រង់ចេញពីគេហទំព័រ កាសែតកោះសន្តិភាព)
No comments:
Post a Comment