ជួបជាមួយម្ចាស់ចំការធូរេនម្នាក់ឈ្មោះណៃ ចន អាយុ ៥៦ឆ្នាំ រស់នៅភូមិកន្ទួត ឃុំសំទ្បូតចាស់ស្រុកសំទ្បូត ជាអតីតទាហានខ្មែរក្រហម បានប្រាប់អ្នកយកព័ត៌មានយើងថា: ដំបូងគាត់មានដីតែ ២ហិកតា ទេសម្រាប់ដាំធូរេន មានចំនួនរាប់រយដើម។ហើយបច្ចុប្បន្ននេះគាត់បានទិញដីថែម១ហិកតាទៀត សម្រាប់ដាំធូរេន ។ ការដាំធូរេនត្រូវប្រើរយៈពេល ៦ឆ្នាំ ទើបឱ្យផលហើយគិតមកដល់ពេលនេះគាត់ដាំបានចំនួន ១០ឆ្នាំ មកហើយ មិនមានប្រើជីគីមីទេគឺប្រើតែជីធម្មជាតិ ។ ក្នុងមួយឆ្នាំៗទទួលបានផលផ្លែធូរេនចំនួនពី ៣ ទៅ ៥តោន ព្រោះតែគាត់មិនចេះកែឆ្នៃ។ ដោយសារឆ្នាំនេះភាពរាំងស្ងួត អូសបន្លាយពេលយូរទើបធ្វើឱ្យផ្លែធូរេនជ្រុះអស់ជាច្រើន ហើយដោយសារការស្រោចទឹកជាប់រហូត ដល់ខែ៤ និង ខែ៥ ទើបទទួលផលមុនដំណាលនឹងធូរេនសៀមដែរ។ ដោយសារធូរេនខ្មែរ និងធូរេនសៀមឱ្យផលដំណាលគ្នា បានធ្វើឱ្យតម្លៃលក់ចេញមានការប្រកួតប្រជែងគ្នា ។ ធូរេនសៀមក្នុង ១គីទ្បូក្រាម ថ្លៃពី ៥ ទៅ ៦ពាន់រៀលចំណែកធូរេនខ្មែរ ក្នុង ១គីទ្បូក្រាម ថ្លៃពី ៧ពាន់ ទៅ ១ម៉ឺនរៀល តម្លៃ ទោះទៅទិញដល់ចម្ការនិងទិញនៅតាមផសារនឹងគេដឹកតាមទ្បានដើលក់មានតម្លៃដូចគ្នា ។
លោកណៃ ចនបានបន្តថា ចាប់តាំងធូរេនគាត់ បានផលមកគឺមានអ្នកមកទិញហូបដល់កន្លែងនិងមានអ្នកម៉ៅទិញយកទៅលក់បន្តនៅផ្សារនានា ក្នុងទីរួមខេត្តបាត់ដំបង មិនដែលសល់ទេ ។ ចំពោះអ្នកនិយមចូលចិត្តហូបធូរេនគឺគេគាំទ្រធូរេនរបស់ខ្មែរយើង ទោះបីជាតម្លៃរបស់វាថ្លៃជាងធូរេនសៀមបន្តិចក៏ដោយ ពីព្រោះគេយល់ថា ធូរេនខ្មែរគ្មានជាតិគីមីហើយគ្មានការកែឆ្នៃទេ។ចំណែកធូរេនសៀមគេប្រើជីគីមី និងមានបច្ចេកទេសកែឆ្នៃទំនើបគឺចង់ឱ្យវាផ្លែច្រើន ចង់ឱ្យវាទុំពេលណាក៏បានដូចចិត្តដែលគេចង់បានហើយរស់ជាតិវាក៏មិនឆ្ងាញ់ដូចធូរេនខ្មែរទេ ៕(ដកស្រង់ចេញពីគេហទំព័រ ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍)
No comments:
Post a Comment