ភាសាខ្មែរ

ភាសាខ្មែរ

ឯកសារដកស្រង់៖វិគីភីឌាភាសាខ្មែរ

ភាសាខ្មែរ ឬខេមរភាសា គឺជាភាសារបស់ ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ ។ ភាសាសំស្ក្រឹត និងភាសាបាលីបាន​ជួយបង្កើតខេមរភាសា ព្រោះភាសាខ្មែរបានខ្ចីពាក្យច្រើនពីភាសាអស់នោះ។​ភាសាខ្មែរមានអក្សរក្រមវែងជាងគេនៅលើផែនដី។​ វាជាភាសាមួយដ៏ចំណាស់​ ដែលប្រហែលជាមានដើមកំណើតតាំងតែពី​ ២០០០ឆ្នាំមុនមកម៉្លេះ។ ភាសាខ្មែរមានអនុភាពលើភាសាថៃ និងភាសាឡាវ​ភាសានោះបានខ្ចីពាក្យច្រើនណាស់ពីភាសាខ្មែរដែលពួកអឺរ៉ុបស្មានថាវានៅក្នុងក្រុមភាសាដូចគ្នា។ ភាសានោះគឺជារបស់ក្រុមភាសាថៃក្រាដៃនិងភាសាខ្មែរនៅក្រុមភាសាមនខ្មែរជាមួយភាសាមន និងភាសាវៀតណាម ដែលទាក់ទងភាសាសំស្រ្កឹត។

ភាសាខ្មែរ
ប្រទេសនិយាយ	ប្រទេសកម្ពុជា, វៀតណាម, ថៃ, ចិន, សហរដ្ឋអាមេរិក, បារាំង, កាណាដា, អូស្រ្តាលី
តំបន់	អាស៊ីអាគ្នេយ៍
ចំនួនអ្នកនិយាយ	១៥៧០ ~ ២១៦០ម៉ឺននាក់
លំដាប់លេខ
ក្រុមភាសា	ក្រុមភាសាអូស្រ្តូអាស៊ី មន-ខ្មែរ មន-ខ្មែរខាងកើត ភាសាខ្មែរ
មុខងារជាផ្លូវការ
ភាសាផ្លូវការនៅ	កម្ពុជា
គ្រប់គ្រងដោយ
កូដភាសា
ISO 639-1	km
ISO 639-2	khm
ISO/DIS 639-3	khm (ខ្មែរកណ្តាល) kxm (ខ្មែរខាងជើង）
SIL	KMR

អក្សរ

ភស្តុតាងមួយដែលបង្ហាញអំពីការប្រើតួអក្សរខ្មែរ គឺនៅក្នុងសិលាចារឹកវ៉ូកាញប្រទេសវៀតណាមខាងត្បូង​ដែលក្នុងសិលាចារឹកនោះមានចុះកាលបរិច្ឆេទ​ឆ្នាំ៦១១។

ព្យញ្ជនៈ​

ក	ខ	គ	ឃ	ង
ច	​ឆ	ជ	ឈ	ញ
ដ	ឋ	ឌ	ឍ	ណ
ត	ថ	ទ	​ ធ	ន
ប	ផ	ព	ភ	ម
យ	រ	ល	វ	ស
ហ	ឡ	អ

សិលាចារឹកជាភាសាខ្មែរ។ ភាសាខ្មែរជាភាសាមួយដែលមានវ័យចំណាស់។

ជើងរបស់ព្យញ្ជនៈ

ក្ក	ខ្ខ	គ្គ	ឃ្ឃ	ង្ង
ច្ច	​ឆ្ឆ	ជ្ជ	ឈ្ឈ	ញ្ញ
ដ្ដ	ឋ្ឋ	ឌ្ឌ	ឍ្ឍ	ណ្ណ
ត្ត	ថ្ថ	ទ្ទ	​ធ្ធ	ន្ន
ប្ប	ផ្ផ	ព្ព	ភ្ភ	ម្ម
យ្យ	រ្រ	ល្ល	វ្វ	ស្ស
ហ្ហ	ឡ	អ្អ

ស្រៈនិស្ស័យ

អា	អិ	អី	អឹ	អឺ	​អុ	អូ	អួ
អើ	អឿ	អៀ	អេ	អែ	អៃ	អោ
អៅ	អុំ	អំ	អាំ	អះ	អិះ	អុះ
អេះ	អោះ

ស្រៈពេញតួ

អា	ឥ	ឦ	ឧ	ឧុ	ឪ	ឫ
ឬ	ឭ	ឮ	ឯ	ឰ	ឱ	ឩិ៏

លេខ

០	១	២	៣	៤	៥
៦	៧	៨	៩

បន្ថែម

ញ៉

អ់

អ៊

ចំណោទលេខ

• បូក (+)


• ដក ( − )


• សើ្ម (=)


• គុណ (x)


• ចែក (/)


• ធំជាង (>)


• តូចជាង(<)


• ធំជាងឬស្មើ


• តូចជាង​ឬ​ស្មើ